نامگذاری سالها از سوی معظم له براساس رویکرد کلی نظام و شناخت وضعیت ما در معادلات جهانی و داخلی است که نشان از تدبیر و روشن بینی ایشان دارد. فلسفه انقلاب اسلامی مبتنی بر ایجاد بنیادهای خویش باوری در چارچوب ارزشها و آرمانهای اسلامی است.
شعار امسال نیز نشأت گرفته از آرمانهای انقلاب اسلامی است که معمار آن امام خمینی(ره) بر خودباوری و اعتماد به مردم و سرمایههای ملی و داخلی تأکید داشتند. تأکید مقام معظم رهبری بر تولید ملی دارای یک نکته ظریف و در عین حال مهم است که باید به آن توجه شود. معظم له میفرمایند: شعار امسال «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» است. ما باید بتوانیم از کار کارگر ایرانی حمایت کنیم؛ از سرمایهدار ایرانی حمایت کنیم و این فقط با تقویت تولید ملی امکانپذیر خواهد شد. سهم دولت در این کار، پشتیبانی از تولیدات داخلی صنعتی و کشاورزی است.
سهم سرمایه داران و کارگران، تقویت چرخه تولید و اتقان در کار تولید است و سهم مردم ـ که بهنظر من از همه اینها مهمتر است ـ مصرف تولیدات داخلی است. ما باید تلاش کنیم، این فرهنگ را برای خودمان نهادینه کنیم. فرهنگسازی این مقوله در جامعه ما که آمیزهای درهمتنیده از ارزشهای دینی و ملی است و تبدیل آن به یک باور برای اجرا و توفیق امری بسیار ضروری است، زیرا تحقق این شعار که در امتداد شعار سال گذشته - سال جهاد اقتصادی - است منوط به ایجاد فرهنگ مصرف داخلی و تولید فرهنگ ملی است.
2-همانطور که ملاحظه شد مقام معظم رهبری بر فرهنگسازی در زمینه شعار امسال تأکید خاص فرمودهاند. بدیهی است که فرهنگسازی از نظر معظم له به معنای تبلیغ صرف نیست بلکه فرهنگسازی نیاز به تأمل، تفکر و هماندیشی دارد که این مقوله باید در حوزه فرهنگ پیگیری شود. از طرفی با توجه به منظومه اندیشههای مقام معظم رهبری، نامگذاری امسال را نباید صرفاً در چارچوب مناسبات اقتصادی و صنعتی محدود کرد و این نامگذاری و سیاست میتواند تفسیر موسعتری داشته باشد و به حوزههای فرهنگ نیز تسری یابد، زیرا معظمله فرهنگ را ثقل اکبر نامیده و فرمودهاند «ثقل اکبر در اینجا فرهنگ است چون هم خود علم و آموزش و هم جهتگیری و کیفیت و رویکردهای مختلف آن، تحتتأثیر فرهنگ عمومی جامعه است»
(فرهنگ در منظر مقام معظم رهبری ص 585) تولید فرهنگ ملی و اسلامی نیز از نیازهای جدی برای جامعه ماست. صرف افتخار به میراث فرهنگی نیاکان و عدمتولید فرهنگی، گرهی از جامعه ما باز نمیکند و طبیعی است که آن اندوختهها برای آیندگان کفایت نخواهد کرد. بنابراین باید به تولید ملی فرهنگ توجه کنیم تا از آثار و نتایج این عزم در تولید فرهنگی بتوانیم در آموزش مردم و فرهنگسازی برای مشارکت عمومی استفاده نماییم.
3-یکی از ضعفهای اساسی ما در حوزه فرهنگ، کم تولیدی محصولات و آثار فرهنگی است. بهعنوان مثال هماکنون در زمینههای تولید رمان در ابعاد مختلف دفاع مقدس، دینی و آیینی، اجتماعی و خانوادگی دچار کمبود هستیم. تحقیقات جدی در حوزه دین پژوهی و تولید مقالات و کتاب با توجه به نیاز مبرم جامعه به اینگونه تولیدات فرهنگی در حد و اندازه جامعه دینی و فرهنگی ما نیست. درحالیکه در تولید و آفرینش اینگونه موارد میتوان به تولید کتاب توسط اشخاصی چون استاد شهید مرتضی مطهری، دکتر شریعتی، علامه جعفری، علامه طباطبایی و... اشاره کرد که یک تنه جور یک جامعه را میکشیدند. این کمبود و نقصان را ما در حوزه مدیریت فرهنگی شهر با تمام وجود احساس میکنیم.
امروزه هم در حوزه مدیریت فرهنگی شهر بهطور جدی به تولید ایده و نظریه برای رفع آسیبهای اجتماعی و فرهنگی شهر نیازمندیم. سینما و تئاتر و سریالهای ما نیز با کمبود فیلمنامه که خود مبتنی بر رمان، داستان و قصه است، روبهرو شدهاند و از کیفیت قابلقبولی برخوردار نیستند. برای تغییر رفتار و فرهنگسازی در زمینه اقتصادی و مشارکت عمومی مردم در این عزم ملی و نیز برای تغییر الگوهای رفتاری و الگوی مصرف در حمایت از تولید ملی، ناگزیر به تولید ملی فرهنگ هستیم.
4-اهل فرهنگ نیز دارای کار و سرمایههایی هستند که احتیاج به حمایت جدی دارند تا در یک رابطه نزدیک و منطقی، دو حوزه نیاز انسانها یعنی نیازهای اقتصادی و فرهنگی به شکوفایی و باروری برسد. حمایت از تولید ملی فرهنگ و کار و سرمایههای اهل فرهنگ باید در چارچوب شعار امسال مورد حمایت جدی نهادها و مسئولان مربوطه قرار گیرد. مدیریت شهری در حوزه فرهنگی و اجتماعی در حد توان و بضاعت خود آماده است کمافیالسابق از تولید ملی و کار و سرمایه اهل فرهنگ حمایت کند تا از این مسیر به فرهنگسازی و در نتیجه مشارکت عمومی در تحقق شعار امسال کمک نماید.